Polski Biegacz

Wiosna miała być cudna, a okazała się cudaczna. Nawet nie będę próbował wylać żalu, jaki się we mnie zebrał w momencie, w którym imprezy biegowe z pierwszego półrocza po prostu wyparowały. Każdy kolejny tydzień podporządkowany był pod jak najlepsze przygotowanie do wiosennych startów. Kropka.

Obiecałem sobie, że w tym wpisie nie padnie ani razu słowo, które jest połączeniem królewskiego atrybutu i potocznego określenia złośliwego oprogramowania atakującego komputery. Coś jak pisanie „O tym, którego imienia nie wolno wymawiać.”

Aperacjum!

Napiszę jednak o prezydencie, ale spokojnie – byłym. Po prostu muszę w tekście wymienić pewne słowa, które są obecnie modne, w innym wypadku Google potraktuje mnie jako outsidera i zepchnie do czeluści swojej wyszukiwarki. Do rzeczy, wspomnianym prezydentem jest Bronisław Komorowski, choć zdaje się, że wówczas był Ministrem Obrony Narodowej. Jako wielki wizjoner, wypowiedział kiedyś takie słowa:

„Polski lotnik to jest taki, że jak trzeba będzie, to nawet poleci na drzwiach od stodoły.”

Można się pośmiać, ale po chwili nabiera się innego spojrzenia na sprawę. Czy rzeczywiście chodzi tylko o lotników?! Oczywiście, że nie! W słowach Pana prezydenta zawarta jest cała esencja polskości. Wystarczy zmienić słowo 'lotnik’ na dowolny inny zawód, a następnie dopisać adekwatną puentę:

Polski fryzjer to jest taki, że jak trzeba będzie, to nawet zdalnie wykona cięcie i trwałą, a polski żołnierz, gdy zabraknie mu amunicji, to nawet orzechem wystrzelonym z procy zestrzeli wroga.

A jaki jest zatem polski biegacz?
Polski biegacz, to jest taki, że jak trzeba będzie, to nawet życiówkę zrobi w maratonie na trasie dookoła bloku. Samotnie i w nocy, dla bezpieczeństwa. Polski biegacz, to taki, któremu gdy zabiorą zawody, zaciśnie zęby i jak Rocky zacznie pić surowe jajka i robić 100 pompek po przebudzeniu. Będzie skreślał każdego dnia daty w kalendarzu, odliczając czas do zawodów na jesień. Z nadmiaru czasu podwoi dotychczasowy kilometraż, bez względu na fakt, że musi go wybiegać na bieżni i bez względu na coraz gorszą relację z sąsiadami z piętra niżej. Gdy polskiemu biegaczowi przepadnie szansa na życiówkę na wiosnę, odejmie od planowanego wyniku kilka minut i nową życiówkę wytatuuje sobie na bicepsie, wszak nie zabraknie mu wiary we własne siły. Wolny czas spożytkuje na naukę pieczenia batonów energetycznych i lekturę budowy anatomicznej stopy pod kątem optymalizacji ruchu biegowego. Polskiego biegacza nic nie powstrzyma, wszak jest…

„…potomkiem Polan, Wiślan, Lechitów, Piastów, Jagiellonów, sarmatów, wikingów,  Adama, Ewy, gigantów, kosmitów, żubrów, bobrów i Archaniołów. Polscy Biegacze byli, są, i przetrwają, bo są po prostu najlepsi ze wszystkich!”

Andrzej, polski biegacz.